Well - how did I get here?

Fransje Killaars gebruikt textiel als medium. Met textiel bouwt ze grote installaties die muren en vloeren bedekken, waarmee ze een nieuwe omgeving voor haar publiek creëert. Ze ontwikkelde een volstrekt uniek kleurenpalet – soms zeer uitgelaten met felle, fluorescerende tinten, dan weer meer ingehouden – met altijd een twist, zodat het nét niet helemaal lijkt te kloppen. De verschillende textielsoorten, kleuren en patronen brengen een soort zindering te weeg, de door haar gecreëerde ruimtelijke installaties blijven vibreren. Tegelijkertijd roepen zij een gevoel van geborgenheid en intimiteit op, je wilt ze aanraken. Het werk van Killaars balanceert tussen sculptuur en architectuur en tussen textielkunst en design. Maar altijd in een menselijke maat.

(Re)presentatie speelt een rol in het werk van Marijn van Kreij. In het begin van zijn carrière had hij twee tentoonstellingen tegelijkertijd. Sommige van zijn tekeningen wilde hij in beide tentoonstellingen laten zien, dus besloot hij een aantal tekeningen te kopiëren. Dit concept van verdubbeling is een blijvend gegeven binnen zijn werk gebleven. Zo maakte hij een reeks van tientallen potloodtekeningen steeds van dezelfde scene naar een foto van Kurt Cobain die uitgeteld over een gemolesteerd drumstel ligt na een Nirvana-concert. Elke tekening kent net een ander handschrift. Hij schilderde platenhoezen, stripverhalen, covers van tijdschriften of pagina's uit kunstcatalogi na naast fragmenten van werken van bijvoorbeeld Malewitsj of Picasso en knoopt zo werelden aan elkaar die schijnbaar onverenigbaar zijn, waarmee hij lijkt te zeggen dat er eigenlijk geen onderscheid te maken is tussen deze entiteiten.

Ilona Plaum bouwt in haar studio minutieus haar kleine universa op. In deze drie-dimensionale collages verkent ze de ruimte, maar ook de tijd, door te suggereren dat een object of personage vanuit meerdere perspectieven tegelijkertijd gezien kan worden. Als de installaties 'af' zijn worden ze gefotografeerd, en wordt de ruimtelijke installatie teruggebracht naar het platte vlak. Zo worden de werken eigenlijk omgeklapt en de tentoonstellingsruimte in geprojecteerd en bieden een wonderlijk spanningsveld tussen werkelijkheid en perceptie, tussen de ruimte en het platte vlak en tussen presentatie en representatie. Plaum creëert hiermee een nieuwe werkelijkheid waar de beschouwer deel van uit wil maken maar ook buiten wordt gehouden.

Roy Villevoye brengt zichzelf letterlijk naar een andere wereld en zoekt daarin verbinding met de ander. Meermaals reisde hij af naar het onherbergzame Indonesische Papua (voormalig Nieuw-Guinea), waar hij een innige band opbouwde met de Asmat. Hoe mensen vanuit twee extreem verschillende culturen, geschiedenissen en achtergronden zich toch tot elkaar kunnen verhouden is een centrale vraag die steeds terugkomt in zijn werk. Het heen en weer reizen tussen de twee culturen brengt een strikt persoonlijke - en vaak ongemakkelijke - uitwisseling op gang, waaruit video- en fotowerken - en later ook sculptuur - ontstaat gebaseerd op wederkerigheid en onderling respect.

Lucas Hoeben tenslotte verkent het universum van de beeldende kunst om deze vervolgens te vertalen naar nieuwe werken. Sinds 2023 werken zij voornamelijk in keramiek. In verschillende kleisoorten, en in schakeringen van verschillende glazuursoorten en -kleuren bouwen zij aan een steeds groeiend universum van portretten van kunstenaars, curatoren en iconische beeldhouwwerken- uit alle windstreken en culturen en van alle tijden. Voor Well – how did I get here? zullen al deze stukken (waaronder overigens ook de portretten van Killaars, Van Kreij, Plaum en Villevoye) worden opgesteld in een samenhangende installatie, die eigenlijk weer een model van een universum op zich is.

Zo is er sprake van vijf spiegelende werelden die zich uitstrekken naar elkaar, maar ook naar de beschouwer: de werken in Well – how did I get here? zijn autonoom, maar tegelijkertijd intrinsiek sociaal en genereus. Om deze generositeit verder voor het voetlicht te brengen wordt op 9 februari een publiek event georganiseerd, waar een aantal van de kunstenaars zal spreken over hun werk in verhouding tot het begrip vriendschap in de kunst.

Well – how did I get here?

Lucas Hoeben | Fransje Killaars | Marijn van Kreij | Ilona Plaum | Roy Villevoye

curatoren: Lucas Hoeben

12 januari – 16 februari 2025

open donderdag t/m zondag 13.00 – 17.00u

9 februari 16.00u publiek event 'vriendschap'

De tentoonstelling kwam tot stand mede dankzij steun van de Gemeente Haarlem.